Dost Dost Diye Nicelerine Sığındım

Size de mutlaka olmuştur. Dost diye benimsediğiniz insan, aynı yemeyi paylaştığınız, aynı yatakta uyuduğunuz, beraber şişe çevirme oynayıp birbirinize sırlarınızı gönül rahatlığıyla açtığınız arkadaş öte gördüğünüz dostlarınız.

Birde bunları dost sandıklarınızla da yaşarsınız. Başıma ilk defa değil, tam dört kez geldi bu olay. Ortada hiçbir sebep yokken, birden o kişiden soğuma bir zaman sonra sadece hal hatır sorma daha da sonra tamamen birbirimizden kopma ve haberini ortak arkadaşlardan alma. Ya okullar ayrılır, iller ayrılır kısaca araya mesafeler girer ya da dost diye tabir ettiğiniz kişi sizi yerinizi başka biriyle doldurma çoktan yeğlemiş sizi oyundan çok çıkartmıştır bile.

Bu sefer yalnızca benim başıma gelmemesi "ben nerde yanlış yaptım?" sorusu kendime yöneltmeme neden olmadı. Ben hiçbir şey yapmamıştım, hadi ben yaptım diyelim, üç kişi birden hatalı olamazdık ya. Tek üzüldüğümüz şey ise biz bu kişinin dostluğuna inanmışken, bu kişinin iki sene boyunca çok iyi dost rolünü oynamasıydı. Rol diyorum çünkü sonuna kadar samimiyetine inandığım(ız) bu kişi, bugün hiçbir sebep yokken bir "günaydın"ı bile çok görüyorsa iki sene boyunca dost rolü yapmaktan ötesine geçememiştir bana göre. Üzülüyor muyum diye sorarsanız hayır çünkü biliyorum o kişiye benden daha çok değerler vardı aramızda. Onlar daha da şaşkın ve üzgün bu duruma. Bundan sonra tek isteğim ise aynı yanılgıya bir daha düşmemek en azından uzunca bir süre. Kaybetmenin tek iyi yönü ise, elimizdekilerinin kıymetini daha da iyi anlamak.