Aşkın Ömrü Kaç Yıldır?

Dün öğle arası staj yaptığım reklam ajansından Begüm, metin yazarımız Berna ve müşteri danışmanı Umut hanımla yemek yemeğe gittik. Berna yakın zamanda nişanlacak bir arkadaşımız. O akşam ailelerin nişan için aralarında konuşacaklarını söyledi. Nişan telaşesi, çeyiz muhabbeti, nişan yeri falan.

Sonra sözü Umut hanım aldı. Umut hanım evli ufak da bir oğlu var. Yani aramızda en tecrübelisi ve "aşkın ömrü iki yıldır, bilimsel bir gerçek" lafını attı ortaya. Biz kızlar durur muyuz hemen başladık tartışmaya. Berna ve Begüm hak verdiler, aşkın zamanla sevgiye ve bağlılığa dönüştüğünü söylediler ve ilk zamanlar ayağı yerden kesen, kalp çarpıntılara neden olan sevgilinin bir zaman sonra kişi üzerinde bu derece etki bırakmadığı herkes onayladı. Benim çok fazla fikrim yoktu, akıl almakla yetindim sadece. Bir süre sonra aşkın yerine sevginin aldığına inanlardanım ama bunun pratik halini, tecrübe yetersizliğinden bilemiyorum. Bu süre ne kadardır, aşk sevgiye mi dönüşür yoksa bıkkınlığa mı elbette ki yaşayan bilir. Bilmeden ahkam kesmeye gerek yok.

Daha sonra aşık olduğun zamanlar karşındaki insanı ilk tanımaya başladıkça "ne kadar çok ortak yanımız var" ve ya "bir elmanın iki yarısıyız" gibi fikirleri kapılan çiftlerin belli bir süre geçtikçe (aşk bittiği an olsa gerek) aslında tam tersine dönüştüğü. Ortak olan o yönlerin azaldığı ve hiç de o kadar çok fazla olmadığını düşünme, karşı taraf tarafından anlaşılmamaktan yakınma ve karşı tarafın yaptıklarına artık bir anlam verememenin başladığından bahsedildi. Artık ortak yönler çok az, sürekli bir noksanlık vardı her şeyde. Olumsuz ve farklı yönler eskiden önemsenmezken artık bir uçurum haline getirilmiştir.

Sonuç olarak ortak karar; ilk heves daimi değildir ve geçicidir. Karşı tarafın kusurlarını en az ölçüde önemsersek daha az sorun da ilişkide bizi bekler.