Lisede hazırlıkta tanımış ve daha sonraki senelerde daha da artmıştı arkadaşlığımız. Her yere beraber gitmeye başlamış, paylaştıklarımız günden güne artar olmuştu.
Lise 2'ye geçtiğimizde ise aramızda su sızmıyordu. Biz artık arkadaş değil, sıkı birer dost olmuştuk onunla. Biribirimizde sabahlıyor, aynı yatakta sarılıp uyuyor, herşeyimizi herkesten önce birbirimizle paylaşıyorduk. Hatta bir zaman sonra yaşamımızdaki benzerliklere alışmış, "kaderdaş" lakabıyla seslenir olmuştuk birbirimize. Arkadaşlığımızı perçinlemek için internet sitesi bile açmıştık birlikte ve bu sitede dostluğumuzdan bahsetmiştik. Herkes takdir etmiş, imrenmişti dostluğumuzu. Bu daimi dostluk(!) taa ki biz ne zaman farklı üniversiteleri kazandık, işte o zamana kadar sürdü.
Sonra hayat onu İstanbula sürükledi, beni ise İzmire. Onun yeni arkadaşlıkları oldu, benim de ayrı. İşte o zaman benim yerimi bir başkası aldı ve tamamen unutuldum. İyice kopmuştu bağlantımız.
Geçen sene sömestr tatilinde Bandırma'dayken görüştük ve birbirimize sarıldık aradan sanki onca vakit geçmemiş gibi. Muhabbet ettik,dertleştik. Ama o çok değişmişti, samimiyetsizdi bana olan yakınlığı.
Ve anladım ki karşındaki insan senin boşluğunda yerine bir başkasını koyabiliyorsa artık, o insanda hiçbir yerin kalmıyormuş. Lise yıllıklarına yazılan "her zaman yanındayım " lafı kocaman bir fiyasko olabiliyormuş söyleyen kişiye göre.
Lise 2'ye geçtiğimizde ise aramızda su sızmıyordu. Biz artık arkadaş değil, sıkı birer dost olmuştuk onunla. Biribirimizde sabahlıyor, aynı yatakta sarılıp uyuyor, herşeyimizi herkesten önce birbirimizle paylaşıyorduk. Hatta bir zaman sonra yaşamımızdaki benzerliklere alışmış, "kaderdaş" lakabıyla seslenir olmuştuk birbirimize. Arkadaşlığımızı perçinlemek için internet sitesi bile açmıştık birlikte ve bu sitede dostluğumuzdan bahsetmiştik. Herkes takdir etmiş, imrenmişti dostluğumuzu. Bu daimi dostluk(!) taa ki biz ne zaman farklı üniversiteleri kazandık, işte o zamana kadar sürdü.
Sonra hayat onu İstanbula sürükledi, beni ise İzmire. Onun yeni arkadaşlıkları oldu, benim de ayrı. İşte o zaman benim yerimi bir başkası aldı ve tamamen unutuldum. İyice kopmuştu bağlantımız.
Geçen sene sömestr tatilinde Bandırma'dayken görüştük ve birbirimize sarıldık aradan sanki onca vakit geçmemiş gibi. Muhabbet ettik,dertleştik. Ama o çok değişmişti, samimiyetsizdi bana olan yakınlığı.
Ve anladım ki karşındaki insan senin boşluğunda yerine bir başkasını koyabiliyorsa artık, o insanda hiçbir yerin kalmıyormuş. Lise yıllıklarına yazılan "her zaman yanındayım " lafı kocaman bir fiyasko olabiliyormuş söyleyen kişiye göre.
9 kişi ahkam kesmiş:
e yine iyi, mesafe ve zaman faktörü böyle şeylere neden olabiliyo. 40 yıllık dostluklarda bile adam bi anda arkadan acımasızca vurabiliyo seni. en azından öyle bişi gelmemiş senin başına.
evet en azından çok yıllık bir dostluk değildi bizimkisi, hasarıda aynı doğrultuda çok büyük olmadı.
Canım okadar iyi anlıyorum ki seni.. Aynı şehrin sınırları içinde bir bu durumda kalan biri olarak :(
Hatta ben bunu direk yüzüne vurmuştum mailler blogda var xD
etkilendiğin belli.Şu bir gerçek , çiçeği ekersin ama sulamazsan solar gider :) Üzüldüm adına..
wmina | queen elisabethcim keşke senin gibi bende direk gidip yüzüne vurabilseydim ama işin aslı artık bu saaten sonra koyverdim gitti, pekde umrumda değil artık
By Ouz, yok ne ekersen onu biçersin mevzusu değil bu, bu daha çok hayırsızlıkla alakalı, öyle olsa bugün ortaokuldaki arkadaşlarım da beni arayıp sormazdı. Ben hatayı kendimde görmüyorum açıkcası
Okudun mu :)
SAdece wmina diyebilirsin bu arada upuzun yazması çok zor xDxD
wmina bloguna baktım ama hangisi ayırt edemedim, hepsinide okuyamadım daha doğrusu. Ama okuycam en yakın zamanda bulupta, kaçarı yok ;)
Ah canım yaa.. bende de akıl işte oku diyorum da neyi oku diyorum xDxD
hay allah xD Linkler burda canım istersen tabiii...
http://wmina.blogspot.com/2009/03/bebeimm-iyi-ki-varsn.html
http://wmina.blogspot.com/2009/04/bebeiiimmmden-bana-2.html
tmm cnm bakıcam ;) merak etme :)
Yorum Gönder