Uzun zamandır yazmak istediğim bir Mevlana'nın bir sözü vardı dostluğa dair. Etkilenip bilgisayarıma not etmiştim. Ne de güzel söylemiş Mevlana;
"Ben dostlarımı ne kalbimle nede aklımla severim
Olur ya ... Kalp durur ...Akıl unutur ...
Ben dostlarımı ruhumla severim
O ne durur, ne de unutur ... "
1 kişi ahkam kesmiş:
oradan, buradan haber getirmişler rumi hazretlerine, tebrizli şemsi kaybettiği vakit. demiş ki birisi; ben falan yerde gördüm. çıkarıp üzerindeki kaftanını hediye etmiş haber getiren birine! Ya mevlana hazretleri bu adam düpedüz yalan söylüyordu, neden onu ödüllendirdiniz demiş ahali. "yalanını söyleyene çulumu verdim, gerçeğini söyleyene canımı veririm." demiş.
varmı böyle bi sevgi..?
Yorum Gönder