Bu blogun yazılması biraz daha uzasaydı heralde benim açımdan hiç iyi olmayacaktı. Zira konumuz çok önemli ve uzun bir süredir yazmayı ertelediğim bir konu.
Canım dostum Begümü dikkate alarak başlıyorum konuya.
Hikaye bilindik, dersaneye giden Begüm ve Halil'in uzun süren arkadaşlığın ardından çıkmaya başlarlar. Daha sonra bu büyük aşk daha da alevlenir. Daha sonraları Halil üniversite için Almanya'ya gitmeye karar verir. Begüm en baştan içten içe istemez, sonuçta daha ilişkilerin başlarındayken böyle bir ayrılık üzer onu. Ama daha sonraları buna hakkı olmadığını düşünür. Eğer gerçekten seviyorsa Halil'i ,bu kararında onu desteklemeli ve yanında olmalıdır. Gel zaman git zaman Halil'in Almanya'ya gitme zamanı gelir. Uzun ve sancılı sürede böylelikle başlamış olur. Bu arada Begüm de özel bir üniversitede kayıt olur. Çok sık görüşemezler ve internet aracılığıyla sürdürürler aşklarını.
Halil 2,3 ayda bir gelebilmektedir Türkiye'ye. Haliyle bu durum ikisine de çıkmaza sürüklemeye başlar. Araya giren mesafeler zaman zaman canlarını sıkar. Ama her şeye rağmen 2 yıldan fazla bir süreyi beraber devirirler.
En büyük hayalleri birbirlerine sarılmak, birbirlerinin kokularını içlerine çekmek olur çoğu zaman.
Evet, alın size yaşanmış bir hikaye. Şimdi hepinize soruyorum, siz sevdiğiniz için böyle bir fedakarlık yapabilir miydiniz? 2,3 ayda sadece bir hafta ya da onbeş gün görüşebilmek pahasına da olsa sırtlayabilir miydiniz böylesine büyük bir aşkı?
